Eindelijk, afgewerkte t-shirts

Eind juni kwam ik ze weer tegen: die mooie stukjes strepenstof. Meer dan 20 jaar bewaar ik ze al. Restjes van een vest dat ik ooit voor de zoon maakte. Te mooi om weg te doen, te klein om er iets mee te maken. Dacht ik toch.

Ik legde ze dicht bij mijn naaimachine en plots wist ik wat er mee te maken. T-shirts voor de kleinzonen. Het was pas-, meet- en denkwerk, maar uiteindelijk vond elk patroondeel een plaatsje en maakte ik 2 leuke t-shirts.

Een halsboordje kon niet meer uit de stof. In mijn voorraad geen enkel bijpassend stukje tricot. Daar lagen de t-shirts, nog steeds dicht bij mijn naaimachine.

Na bijna 3 maanden de t-shirts ontelbare keren verlegd te hebben, was het hoog tijd om naar de stoffenwinkel te rijden. Op een mooie herfstdag stapte ik op de fiets, reed naar een naburig dorp, kocht er enkele centimeters boordstof en in een mum van tijd stonden de halsboordjes er aan.

Waarom toch altijd uitstellen wat zo vlug klaar kan zijn...

Voor Storm.

Voor Otis.

Gelukkig heb ik ze niet net passend gemaakt en kunnen ze nog zeker tot volgend voorjaar gedragen worden ;).