zondag 30 april 2017

Oud wordt nieuw

Zoals ik al zei, staan er in onze garage al lange tijd oudere meubeltjes van mijn (groot)ouders te wachten op een opknapbeurt. Vorig voorjaar had ik een beetje tijd en heel veel zin.

Als eerste nam ik het oude pronkkastje van mijn grootmoeder onder handen. Het stond tien jaar in een donker hoekje voor het met de zoon en schoondochter verhuisde naar hun studentenflat. Daar mocht het drie jaar dienst doen, waarna het terug in onze garage belandde.



Dat verdiende dit leuke kastje niet. In mijn hoofd had ik al een nieuwe bestemming, maar dan moest er nog wel wat opknapwerk gebeuren.

Ik verwijderde de deurknoppen, de glazen schuifdeurtjes en het glazen legblad. Het kastje werd goed afgewassen en gedroogd. Daarna: kleurtje kiezen. Drie verschillende potten Annie Sloan had ik in huis : Old White, Florence en Provence.



Ik schilderde het kastje met Florence, maar vond het te groen. Vergeten foto's te nemen :(.
Ik mengde Provence met een beetje Old White en lengde het aan met water. Zag er goed uit. Een tweede laag op het kastje en ik was helemaal tevreden over de kleur.



De binnenzijde van het "pronk"gedeelte schilderde ik met Old White.



De binnenzijde liet ik gewoon in de oorspronkelijke kleur. Een paar dagen later een kleurloos laagje was er op en de buitenzijde was klaar!

De legplanken bekleedde ik met restjes tafelzeil. En restjes tafelzeil, die heb ik genoeg ;). Ze kregen een plaatsje onderaan in het kastje.



Op de andere planken bewaar ik mooie bloempotjes voor mijn gehaakte cactussen...



... en het koffieservies van mijn grootmoeder.



Een paar jaar geleden vond ik op de rommelmarkt enkele hele mooie glazen deurknoppen. Ik had er geen bestemming voor, maar ooit zouden ze wel van pas komen. Nu dus. Ik vind ze prachtig!



Mag ik jullie voorstellen: het opgeknapte kastje!


Achter de glazen deurtjes kwamen allerlei snuisterijen: twee beeldjes van mijn grootmoeder, mooie oude glazen die ik van mijn vriendin kreeg, het melkkannetje van mijn moeder, de brillendoos van mijn grootvader, het gouden engeltje dat ik kreeg bij mijn eerste communie, helemaal links onderaan de corsage die mijn man droeg bij ons huwelijk... Het kastje staat vol met leuke herinneringen.



En ook bovenaan kwam het kastje vol te staan ;). Nóg servies en enkele grote vazen, gevuld met breipriemen, penselen, haaknaalden...



Het kastje kreeg een plaats in de (vernieuwde) hobbykamer. Superblij ben ik er mee!












dinsdag 11 april 2017

Recyclage tafel(s)

Bij het leegruimen van mijn vader zijn huis en werkhok, kreeg ik het niet over mijn hart om zo maar alle oude(re) meubeltjes weg te gooien. Ik nam ze mee naar huis en zette ze in onze garage bij de meubeltjes die daar nog staan van mijn grootouders. Het werden er te veel...

Het voorbije jaar gaf ik enkele van hen een nieuwe bestemming. Maar eerst werden ze een beetje opgeknapt!

In het werkhok stond nog de oude werktafel van mijn grootvader. Ik zei al jaren tegen mijn vader dat ik deze wel graag wilde hebben om er een grote eettafel van te maken. Mijn vader keek me dan telkens aan met een bedenkelijke blik ;). Ook enkele van mijn huisgenoten vonden het wel 'n beetje raar.



De tafel had onderaan een lelijke groene kleur en was slecht geverfd. Het werkblad - dat uit enkele dikke planken bestond -  was op een plaats rot en had olievlekken. Het was dan ook een échte oude werktafel.



Maar ik bleef er van overtuigd dat het een mooie tafel kon worden.

Ik verwijderde de balken, plaatste het onderstel in een goed verluchte ruimte en behandelde het twee maal tegen houtworm.




Op een koude maar droge zondag in december schilderde ik het onderstel met een geweldige verf. Ik zette er een paar dagen later nog een tweede laag op, die ik verdunde met wat water.
Dit was het resultaat:




Een mooi onderstel voor een tafel, maar zonder tafelblad moeilijk om aan te eten of te werken. De bovenkant van het onderstel was ook wat te laag. Daar moest nog een oplossing voor gezocht worden.

Wat lag er nog in het werkhok van mijn vader? Een heel lang tafelblad. Dit werd gebruikt wanneer de hele familie langskwam en iedereen een plaatsje aan de tafel moest krijgen. Ik vermoed dat er vroeger in veel grotere families zo 'n tafelblad met schragen aanwezig was?

De schoonzoon zaagde het tafelblad op maat, bevestigde het op een mdf-plaat en plaatste deze op het onderstel. Zo kwam het tafelblad al iets hoger, maar was nog net te laag om comfortabel aan te zitten.



De schoonzoon zaagde enkele kleine vierkante blokjes hout, ik verfde ze nog vlug in de witte verf en liet ze drogen, waarna de schoonzoon ze onder de tafelpoten bevestigde.



En zo hadden wij eind 2015 voor het eerst een eettafel die groot genoeg was om met het hele gezin - 10 personen toen - kerst en nieuw te vieren!





De tafel wordt veelvuldig gebruikt. Ik vind ze geweldig! Een tafel vol herinneringen...
Maar ik moet bekennen dat de tafel ook al sinds toen staat te wachten om een waslaagje te krijgen...










zaterdag 1 april 2017

Cadeautjes - tris

Eindelijk een blogje met de laatste cadeautjes die ik rond de feestdagen maakte: cadeautje voor de neefjes en cadeautje voor een van de dochters.

Dat nichtje E. reeds 2x een gehaakt deken kregen konden jullie al eerder lezen. Uit betrouwbare bron vernam ik al verschillende keren dat deze ook duchtig door haar broers worden gebruikt. Daar was maar één oplossing voor: een dekentje haken voor de broers.

Ik had geluk. K. van het HandWerkCafé besloot dat er wat meer plaats moest komen voor stofjes in haar kasten. Hier sloeg ik mijn slag! Bij het garen dat ze weg deed, zat de perfecte combinatie voor een mannelijk deken.


Met de granietsteek, een dikke haaknaald en een paar lange winteravonden voor tv, had ik het deken zo klaar.



Ik had er zelf enkele foto's van genomen, maar wegens een crash van mijn SD-kaartje (en de foto's nog niet op de computer gezet) bezorgde een van de neefjes mij deze twee foto's.



3 gehaakte dekens voor zus en broers... Zou ik er voor hun papa ook nog eentje maken ;)?


Tijdens de feestdagen trok een van de dochters in haar eigen huisje. Ze had graag sleutelhangers die heel duidelijk maakten welke sleutel er aan hing. En liefst gehaakte.
Dochter vraagt, mama haakt.

Ook hier weer, mijn eigen foto's weg... Dochter maakte een foto van haar sleutels met de sleutelhangers er aan in het sleutelkastje.
De auto en het huisje lijken me duidelijk ;). Het rode potlood is voor de sleutel van haar school.



De linkse is misschien niet zo duidelijk. Die is van haar fietssleutel. Een foto kon ik hier nog van terugvinden: ik had haar tijdens het haken al een fotootje gemaild met de boodschap dat ik hem wel heel groot vond worden. Zij vond dit net leuk, dus gewoon verder afgewerkt.



Alle cadeautjes werden al een tijdje geleden afgegeven en nu ook geblogd. Benieuwd waar ik volgende keer over zal schrijven. Mijn naaisels? Of de herinrichting van de hobbykamer? Of nog wat haakwerkjes? We zullen zien ;).