Haken kan ik nog steeds 's avond bij t.v. in de zetel, maar bij mijn naaimachine kan ik bijna niet meer geraken.
Vroeger was deze kamer de speelkamer voor de kinderen. Veel werd er niet gespeeld. Het was eerder een opslagruimte voor hun speelgoed. Ze kozen wat uit en brachten het mee naar de woonkamer. Wanneer er dan nog eens dringend moest opgeruimd worden, werd het in de speelkamer gelegd ;-). Gelukkig vind ik hiervan geen foto's terug.
Toen de kinderen groter werden, maakten we er "den bureau" van. Eén van de kinderen studeerde interieurvormgeving, ik volgde in het deeltijds kunstonderwijs de richting binnenhuiskunst. In "den bureau" kwam een heuse tekentafel te staan, veel wandplanken, een boekenkast met architectuur- en interieurboeken en veel, heel veel maquettekarton. Er werd - soms dag en nacht - getekend, gesneden en gelijmd. Na een tijdje kon de tekentafel weg en werd er op de computer getekend.
Nu de dochter niet meer thuis woont en mijn opleiding ook afgerond is, werd het tijd om deze ruimte een nieuwe functie te geven.
Twee jaar geleden herontdekte ik onder een dikke laag (huis)stof mijn naaimachine en ik had de microbe direct terug te pakken. De beslissing was toen vlug gemaakt; "den bureau" zou een hobbykamer worden. Niet meer zoals vroeger in de woonkamer naaien en steeds alles op moeten ruimen, maar alles kunnen laten liggen waar het ligt als je geen tijd meer hebt om verder te werken.
Met dit als resultaat:
 |
| rommel...... |
De volgende dagen wil ik mij bezighouden met opruimen, opruimen, opruimen...
En indien iemand een kastje op overschot heeft als deze of deze óf deze, mag je me het altijd laten weten ;-).
Ik hoop binnen enkele dagen een mooie opgeruimde kamer te hebben. Dan kan ik er weer invliegen met de lapjes die ik vorige zondag op de rommelmarkt scoorde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten